Zimbabwe, een land met een zeer bewogen geschiedenis, maar tevens ook een land van een ongekende schoonheid. Uiteraard met het hoogtepunt Victoria Falls, één van ’s werelds grootste watervallen. Ik bezocht Zimbabwe na mijn reis door Zuid-Afrika.

Voor we naar deze hoofdmaaltijd gaan heb ik eerst Bulawayo aangedaan. Dit is de tweede stad van Zimbabwe en een mooi voorbeeld waarom planologie een noodzaak is in het leven. Sommige straten in Bulawayo hebben bijvoorbeeld drie postkantoren naast elkaar staan. Daar wordt tegenover gesteld dat sommige wijken geen winkels hebben. Naast deze gekkigheid is Bulawayo de uitvalsbasis voor het Matopos National Park. Een park die een grote verscheidenheid kent aan zwarte neushoornen die daar in relatieve bescherming leven van stropers.

Neushoorns spotten in Bulawayo, met onze gids Norman

Neushoornen laten zich niet makkelijk spotten en een gids is een absolute must bij het betreden van het park. Onze gids Norman is in Bulawayo een begrip door zijn bezetenheid met neushoornen en een ware natuurliefhebber. Doordat hij een begrip is in Bulawayo is hij bekend bij elke Tourist Agency in de stad en is dus niet moeilijk in te huren.

Bij entree van het park werd het Norman als snel duidelijk dat de neushoornen zich moeilijk lieten zien die dag, want er waren zeer weinig verse sporen te vinden. Daarom werden we eerst door de wonderschone Matobo Hills begeleid, waar eeuwenoude tekeningen van Bosjesmannen bekeken werden. Maar mooier dan tekeningen zijn natuurlijk neushoorns. Inmiddels begon de tijd ook te dringen, want het begon donker te worden. Na wat rondgereden te hebben werd er uiteindelijk besloten om de jeep te verlaten en te voet verder te gaan. Norman kon op die manier beter de vibraties van de natuur voelen. Uiteraard hadden wij als natuurliefhebbers geen enkele vorm van wapens bij ons als bescherming.

Enfin, het begon Norman op te vallen dat de slangen die in het park leven in grote getallen op de vlucht sloegen. Slangen zijn immers zeer gevoelig voor vibraties en verlaten hun schuilplaats bij een veelheid daarvan. Een indicatie dat een grote groep dieren op komst waren..

Na een uur door de woeste natuur van Bulawayo gewandeld te hebben benaderden wij bij toeval een groepje neushoorns! Echter had ik in mijn enthousiasme de flits van mijn camera aan gelaten. Daar neushoorns een zeer slecht zicht hebben werden zij daardoor opgeschrikt en renden weg. De vraag was nog maar of we nog een kans kregen..

Gelukkig renden ze niet ver weg en met een grote omwaartse beweging konden we voor ze komen. Vervolgens moesten wij als groep stil en dicht bij elkaar gaan zitten zodat de neushoornen aan ons konden wennen. Neushoornen zijn van nature heel nieuwsgierig en na een kwartiertje kwamen ze tot wel twee meter van de groep! Als dat nog niet genoeg adrenaline opleverde, kwamen er nog andere dieren een kijkje nemen. Een grote groep mensen straalt veel warmte uit en slangen vinden dat zeer aantrekkelijk. Gaandeweg werden we dus ingesloten door een groep neushoorns en pofadders. Hoe hier uit te komen? Voorbij slangen rennen is geen optie, want die voelen zich dan aangevallen. De cameraflits wederom gebruiken zou ook risico’s brengen. Er zat niks anders op dan te wachten tot de neushoorns weggingen, wat ze ook na zo’n zeer spannende 20 minuten deden.

Al met al een spannend avontuur in Bulawayo, waar de dag met een heerlijke Braai werd afgesloten!

Volgende avontuur: de Victoria Falls!

Na het avontuur in Bulawayo werd de reis voortgezet naar Victoria Falls, de 1,7km brede waterval. Deze waterval ligt op de grens van Zimbabwe en Zambia, maar is het best te bekijken vanaf de Zimbabwaanse kant. Het water valt van Zambia naar Zimbabwe is daarom vanuit daar beter te aanschouwen.

Doordat het water 108 meter naar beneden valt stuift het water gewoon weer op en wordt het daarom niet voor niets ’the smoke that thunders’ genoemd. Een ongekend aanzicht bij een wandeling door het park aan Zimbabwaanse kant en terecht aangemerkt door de Schotse ontdekkingsreiziger Livingstone, als de mooiste plaats op aarde.

In Victoria Falls zijn ook verschillende activiteiten te ondernemen zoals kanotochten en bungee jumpen. Ik heb gekozen om te gaan raften op de Zambezi en de Devil’s Pool tocht te maken. De adrenaline van Bulawayo was net uitgewerkt of ik stapte alweer in een raft om woeste golven te gaan trotseren. Na een uitgebreide zwemles en bootinstructies was het tijd om de Zambezi op te gaan, op weg naar de eerste stroomversnelling oftewel ‘rapids’. Deze rapids hebben ludieke namen als ‘stairway to heaven’ en ‘god’s rolling thunder’. De meest leuke rapids zijn ’the whirlpool’ en ’the public swimming pool’.

De whirlpool is één grote draaikolk, waar als je geluk hebt je raft vast in komt te zitten en helemaal kierewiet wordt gedraaid door de stroming. Uiteraard had ik dat geluk en koste het ons een goed halfuur om daar weer uit te peddelen. Maar als dat nog niet genoeg was kwam daar de public swimming pool. Deze is de langste en woeste rapid met golven van vijf tot acht meter waar over gepeddeld moet worden, maar na de whirlpool moest dit zeker ook lukken. De eerste golven van zo’n zes meter gingen goed en gaven een enorme rush. Dit komt doordat je als het ware met de raft over de golf heen slaat en daarna stijl naar beneden valt.

Vol goede moed gingen wij dus de laatste en hoogste golf tegemoet. Door de snel eerder opgedane ervaring werden we helaas overmoedig en sloeg het gewicht van de raft op het laatste moment de verkeerde kant op. De raft sloeg om en dan wordt het spannend, want de Zambezi is een woeste rivier waar de stroming je makkelijk naar beneden trekt. 60 meter diep welteverstaan, met te weinig lucht in de longen word je nooit meer teruggevonden. Gelukkig kwam ik op tijd weer boven water en zat deze spannende tocht er helaas weer op.

Zulke spanning en sensatie gaat gewoon naar meer smaken en dan ga je naar de Zambiaanse kant van Victoria Falls om een tour te doen bij de Devil’s Pool. De Devil’s Pool is een natuurlijke poel helemaal tot aan de rand van de waterval. Bij laag water (september t/m december) kan daarin gezwommen worden zonder meegetrokken te worden door de stroming en 108 meter naar beneden te vallen. De Devil’s Pool word benaderd via Livingstone-Island die je weer per boot bereikt.

Op de rand van 108 meter diepe afgrond..

Voor je gaat zwemmen word je rondgeleid op het eiland en helemaal naar de rand van de waterval gebracht om je al aan het idee te laten wennen. Na wat mooie kiekjes geschoten te hebben, was het dan toch tijd om te gaan zwemmen. Als stoere vent ging ik natuurlijk als eerste. Maar na een grote plons kwam ik er achter dat er ook in het poeltje een sterke stroming was die mij wel heel snel naar de rand trok! Deze held op sokken greep daarom meteen een rots vast die hij liever niet meer los liet. Na wat instructies van gids werd toch de moed verzameld om naar de rand te zwemmen. En daar zit je dan helemaal op de rand van Victoria Falls met in je rug een 108 meter diepe afgrond. Na wat mooie kiekjes zit het dan er op denk je, maar dan pakt de gids je benen vast, legt je op je buik en dan hang je opeens van je hoofd tot je navel over de rand! Als je daarna klaar bent met gillen mag je weer rustig naar de kant zwemmen waar de boot je opwacht.

Na deze avonturen, waar de dood meerdere malen werd getrotseerd, werd het tijd om bij te komen en de reis voort te zetten naar Botswana.