Afgelopen week is een Boeing 757 geland op het meest zuidelijk gelegen continent Antarctica. De vlucht gold als test om commerciële vluchten naar Antarctica verder te ontwikkelen. De test was een experiment van Antarctic Logistics & Expeditions (ALE), dat de vlucht liet uitvoeren door Loftleidir.
ALE wil meer toeristen een experience bieden
ALE is voornamelijk gespecialiseerd in cargo richting het zuidelijk halfrond, maar het draait zijn hand ook niet om voor onvergetelijke expedities met toeristen. Van dat laatste willen ze meer. Veel meer. Want wie wil niet die onvergetelijke ervaring met echte pinguïns en walvissen in een relatief nig stukje stille wereld?
Real-life ontmoeting met pinguïns
Voornamelijk mensen met geld willen dat. En kunnen dat ook betalen. Niet voor niets is het toestel van Loftleidir gevuld met 62 business class stoelen. De rest is en blijft voor cargo. Voor die mensen die deze expeditie kunnen veroorloven is natuurlijk een prachtig programma samengesteld naar onder andere het hoogste punt Mount Vinson, een reis naar de zuidelijkste pool en uiteraar een bezoek aan de pinguïnkolonie.
Meer toeristen is meer geld voor onderzoek
Natuurlijk gaat een groot deel van de opbrengsten naar diverse onderzoeksorganisaties die op het eiland steeds meer bevestigd krijgen dat het door ons consumptieniveau slecht gaat met moeder natuur en moeder aarde. En daar gaan meer vluchten met een niet al te schone Boeing 757-200 weinig aan verbeteren. Dat laatste zegt ALE natuurlijk niet, dan doen wellicht de onderzoekers. Tja, des te meer toeristen, des te meer geld voor onderzoek, natuurlijk.
Sceptisch over toerisme naar Antarctica
Beetje sceptische toon natuurlijk. Het zal vast goed bedoeld zijn. Misschien willen wij dat sommige plekjes op aarde gewoon voortbestemd blijven aan de natuur en haar dierenrijk. En dat het handjevol mensen die er komen, dit blijven doen om ons te blijven voorzien van het nieuws dat moeder aarde door de aanwezigheid van mensen pijn lijdt. Dat dit deel van de wereld ons daarin informeert en we daarom het toerisme dwingen duurzamer te worden. Omdat wij bewuster worden van de wereld en ons daarom zorgen maken. Ook over dit soort toerisme.
Soms moeten we misschien ergens niet naar toe willen voor een once in a lifetime experience. Maar ja, wie zijn wij? We zijn immers ook diezelfde reiziger.
