Brazilië is zo groot dat ik nu al weet dat de reis waarvoor ik maar 9 dagen krijg van mijn werkgever veel te kort is. Fortaleza is de luchthaven, het dorpje Canoa Quebrada (gebroken kano) is mijn eindbestemming.
Fortaleza, het Benidorm van noord-Brazilië
Ik land in Fortaleza, de hoofdstad van de provincie Céara. De kustlijn van Fortaleza verschilt niet zoveel van de Costa-plaatsen Lloret de Mar of Benidorm in Spanje. Het lange kilometers lange zandstrand staat volgepakt met hoogbouw hotel- en appartementen complexen. De hotels zijn er in alle soorten in maten. Van een beetje louche tot poepiechique. Voor ieders wat wils dus. Op de Beira Mar, zoals de grote boulevard van deze immense stad – er wonen ruim 2 miljoen geregistreerde (!) inwoners – heet, is er voor iedereen voldoende te doen en te beleven. Winkeltjes wisselen zich af met restaurantjes, die weer worden afgewisseld met pubs en disco’s.
Op de Beira Mar gebeurt het. De lokale bevolking loopt massaal uit om hier ’s avonds te komen flaneren. Het zijn weliswaar de modale Brazilianen die hier komen, maar als Europeaan zie ik alleen mooie mensen met een schitterende lach op hun gezicht. Als de hete zon definitief plaats maakt voor een heerlijk zwoel avondtemperatuurtje komt ook de avondmarkt tot leven. Dit is vooral leuk voor de toerist. Hangmat of slippers nodig om je écht Braziliaan te voelen? De avondmarkt biedt uitkomst.
Slenterend over de boulevard kom ik die avond nog genoeg tegen. Bootcamp op het strand, basketball op een veldje, beachvolleyball, skatebaan… er wordt zelfs gedanst op straat. En… mijn ogen krijgen geen moment rust. De vrolijke mensen hier maken mij blij. Met een graad of 22 is de avond heerlijk, maar ik raak vermoeid. Zeker als de caiprinha mij na een slopende maar indrukwekkende dag het signaal geeft dat ik toe ben aan mijn nachtrust.
De levendigheid van zo’n stad is leuk, maar een paar straten achter de Beira Mar is de wereld al snel anders. Des te verder je ervan afraakt, des te armer de mensen er worden. Ik zie het met eigen ogen aan als ik ondertussen met een tourbusje de stad verlaat. Een heel ander contrast. Ook dat is Fortaleza. Dat is Brazilië. Ik kan er niet te lang bij stil staan, want de gids die mij begeleid deze week heeft buiten de stad op een stukje strand een jeep klaarstaan. Het wordt tijd voor een wild ritje.
Buggy’s, Bob Marley en heel veel zand
De jeep heeft een Duitse bestuurder: Günther. Hij neemt de rol van gids over als hij ons meeneemt door de strandduinen. Er is geen plantje te bekennen. En des te verder we van het beginpunt raken, des te groter wordt de zandvlakte. Het lijkt bijna een woestijn. Het wordt ook steeds ruiger en de rit slaat over tot een ware achtbaan. Dat is even schrikken, maar als je eenmaal weet hoe je met de heuvels en bochten mee moet bewegen, blijkt het een gave ervaring. Op een dikke box achterin de jeep knalt de reggaesound van Bob Marley eruit. De Duitser balt zijn vuist en steekt zijn duim en pink naar buiten: “Hangloose!”, schreeuwt hij met een grijns. Vanaf dat moment is het even vakantie. We laten inderdaad alles in ons hoofd los.
Na een uurtje rijden stoppen wij bij een soort Punica-oase. Een paar palmpjes, een huisje en een heel diep dal van zand. En fris met ijs. Heerlijk in de brandende zon, we zitten inmiddels aan factor 40. Pure noodzaak. Een vriend van Günther biedt ons snowboards aan, maar dan wel een variant voor de duinen. Mijn reismaat Erik – skater bij uitstek – bindt ze meteen onder en gaat los. De rest van onze groep doet een slee-variant. We hebben veel lol bij deze onverwachte attractie. Dan rijden we nog even verder. Ruim 1,5 uur later komen we aan in het dorpje waar we een paar dagen blijven: Canoa Quebrada.
Canoa Quebrada, paradijs voor de tijdloze ziel
In dit dorpje staat de tijd stil. De zon kopt op, de zon gaat onder. Dat is de enige indicatie van tijd die men daar lijkt te hebben. We lopen op de belangrijkste straat van het dorp. Broadway genaamd. De langste straat van het dorpje van hooguit een paar honderd meter. Maar zelfs in deze hoofdstraat ontbreekt het asfalt. Alles is zand. Het dorpje lijkt net een stadje uit westerns. Alleen dan op zijn Braziliaans. De cowboys worden hier vervangen door een soort van hippies. Hier wonen een mengelmoes van Brazilianen, verdwaalde Europeanen en andere wereldreizigers die na het zien en beleven van dit oord nooit meer weg willen.
Begrijpelijk. Alles is voorhanden. De natuur rondom dit dorp geeft veel en zo niet of te weinig, dan is Fortaleza bereikbaar voor de rest. Aan vis, rund, cacao, rietsuiker en drank is hier in elk geval genoeg. Broadway is het straatje waar je van alles kan vinden. Vele kleine hotelletjes en oordjes zorgen voor de verblijfsmogelijkheden hier. De bars en dancings zorgen voor het vertier. De winkeltjes voorzien je van de nodige spulletjes en prulletjes. Canoa Quebrada blijkt een perfect ooit om te bodyboarden, surfen of kitesurfen. De wind staat hier bijna altijd goed en is voldoende hard, dat de hele surfcultuur hier wel een keertje geweest moet zijn. Hangloose past bovendien perfect bij deze doelgroep. Evenals het vertier dat Canoa Quebrada hen en ons biedt in de avonduren. Wat een relaxt dorp is dit. En ik kite niet eens.
De volgende dagen – na heerlijk in hangmatten buiten geslapen te hebben – vermaak ik mij met de duinbuggytochten, maak ik nog een paar zeiltochten, doe ik nog wat excursies, kijk ik naar capoeira-demonstraties en snorkel ik naar niks. Toch vermaak ik me hier, want iedereen heeft hier plezier op zijn eigen manier. Niemand is hier rijk en toch blij. Voor iedereen is er wat, terwijl er niet veel is. En we maken feest. Iedere avond weer. In het dorp of bij het kampvuur op het strand. Met heel veel Braziliaanse muziek.
Cumbuco, nog zo’n dorpje vol kitesurfers
Na een aantal dagen zit het er weer op. Ik reis letterlijk terug naar de tijd, bekijk beroepsmatig nog een aantal hotels in Fortaleza en de dorpjes Cumbuco en Praia do Futuro. Cumbuco heeft overigens prachtige stranden en komt qua surfcultuur zeker hoog op het lijstje te staan met places to be. Ook rond deze hagelwitte stranden staat de wind altijd gunstig en hard genoeg. Er zijn voldoende accommodaties om je er heerlijke te vertoeven. Het is er wel wat minder hippie en meer hip. Voor mij toch liever Canoa Quebrada.
Rest mij nog de vlucht van Fortaleza naar Amsterdam. Met mij keren menig mannen verliefd terug. Ik op het land, zij op die ene schone. Ieder zijn geluk. Die van mij is een perfecte kennismaking met slechts een piepklein stukje Brazilië. Het begin is er. En het geluk neem ik mee terug.
