Toen ik gevraagd werd om met een gezelschap mee te reizen naar Hastings, gelegen in het Graafschap van Kent in Engeland, twijfelde ik geen moment. Ik ben reisfreak, dus ook deze voor mij onbekende bestemming is er één. Ik kon mij er ook geen voorstelling van maken, dus liet ik Hastings echt over aan het moment.

Via Lille rijden we met de bus naar Calais. Daar wacht de veerboot die ons comfortabel en een op rustige zee naar de overkant brengt. We komen aan in Dover.

De ontdekkingstocht door graafschap Kent met Hastings als thuisbasis

Een echt lang stuk naar Hasting is het niet, zo’n 1,5 uur. Daar wacht ons een bed- & breakfast. Hier wordt mij door de heer des huizes uitgelegd dat Hastings slechts de uitvalbasis is voor een aantal excursies die we vanuit hier gaan ondernemen. Niet veel later ben ik blij met die geruststelling, want in eerste instantie lijkt Hastings niet veel voor te stellen. Het heeft een winkelstraat met wat leuke broodnodige winkels, een paar casino’s, gokhallen en “familie entertainment centra”.

Verderop is er een midgetgolfbaan. Leuk, maar leeg. Het is op dat moment ook enigszins fris en grauw, wat de stad er niet vrolijker op maakt. Jammer, want ergens zie je door de grauwe contrasten de contouren van een leuke en vrolijke badplaats.

Toch zien we boven de huizen iets interessants uitsteken. Het is Hastings Castle. Het kasteel blijkt al snel veel in de geschiedenisboeken voor te komen. Alle uitgebreide details bespaar ik je als lezer, ik meld alleen dat Willem de Veroveraar degene was die na de verovering van dit gebied de opdracht gaf om dit kasteel te bouwen ter bescherming van zijn land. Het fort zelf is een bezoek zeker waard. De rollebollende kinderen in het gras maken Hastings meteen een stuk vrolijker.

The battle of Hastings

Terwijl we een dag later de omgeving van Hastings meer verkennen, komen we spelenderwijs ook meer in aanraking met de geschiedenis. Spelen is leuker dan leren en dus zijn de verhalen van de gids die ons rondleidt meer dan boeiend. Zo wordt ons ook meer duidelijk over de “Battle of Hastings”, de strijd die wordt uitgevochten door het Normandisch-Franse leger onder leiding van hertog Willem II van Normandië (de Veroveraar dus) en het Angelsaksische leger onder leiding van Koning Harold II. Dit was een strijd om het koningschap van Engeland, omdat de kinderloze koning Eduard de Belijder het leven liet en dus zijn positie vacant werd. Hoewel deze strijd de naam Battle of Hastings heeft, blijkt de veldslag in werkelijkheid zo’n 10 kilometer buiten deze plaats te hebben plaatsgevonden. Deze locatie heeft nu Battle en kent sinds 1095 de Battle Abbey. Deze abdij herinnert ons aan de Battle of Hastings en is naast een museum waar dit verhaal uitgebreid wordt verteld, ook nog een school. Om nog even verwarring te scheppen. Toen Willem II van Normandië in Engeland tot koning werd gekroond was zijn naam ook Willem I. De eerste Willem die koning werd van Engeland.

Een gewoon dagje London

Poeh, wat een verhaal. Gelukkig wordt het allemaal wat luchtiger als ik een dag later “gewoon” een bezoek breng aan London. Even geen veldslagen, maar even simpel shoppen bij Primark. Althans, dat doen de meeste reisgenoten uit de bus. Ik zie en vind er op dat moment niet veel leuks. Tijd voor de vele bezienswaardigheden. Van de London Eye tot de Big Ben, van Windsor Castle tot de Tower of London. We krijgen alles te zien. Later in de middag neem ik deel aan een acting class met lokale musicalspelers. Gaaf. Na een dagje toerist zijn in London en een beetje acteerles zit ook deze dag er weer heel snel op. Ik maak me met de rest van de groep op voor de lange busreis terug naar Hastings. De bus zit ineens een stuk voller. Primark heeft die dag toch nog goede zaken gedaan.

Het middeleeuwse stadje Canterbury zit vol verrassingen

Op de laatste dag pak ik Canterbury nog even mee. Dit pittoreske stadje verrast me volledig. Het is nog geheel in de stijl van de middeleeuwen met de kathedraal als centraal herkenningspunt. Hoewel metaal, leer en drukwerk hier de belangrijkste ambachten zijn, moet Canterbury het vooral hebben van de toeristen. Die zijn er dan ook massaal. Voor Starbucks in elk geval genoeg reden om in een stadje van normaliter 44.000 inwoners toch een vestiging te hebben. Naast de vele toeristen zorgen ook de vele studenten dat Canteburry een bruisend authentiek stadje is. En als ik dan ook nog eens een rondvaart maak met een topentertainer als gids en een volmaakt zonnetje aan de lucht, kan Canterbury bij mij niet meer stuk.

Het zit erop. Ik verlaat Canterbury en via Dover varen we terug naar het vaste land van Europa. We gaan weer van links naar rechts op de weg en de typische Engelse agenten (bobby’s) maken plaats voor imponerende Franse militairen aan de Franse grens. De reis kabbelt wat voort. Ik ben blij verrast met de indrukken. De omgeving van Kent vraagt om een langdurig bezoek voor meer ontdekkingen. Dan wel met een betere camera, want dit apparaatje had zijn beste tijd gehad.

Nu eerst Kopenhagen voor mij.