Voor en na mijn Cuba reis was een van de meest gestelde vragen: “Kan je daar nou lekker eten?” Nu ik in Cuba ben geweest, deel ik graag mijn ervaringen.

Voor vertrek wist ik al dat er in Cuba niet veel etenswaren te koop zijn, bij lange na niet zoveel als in Nederland. Het beleid in Cuba zorgt voor vrij veel beperkingen op dit gebied: de oogst van boeren wordt gecontroleerd, er is weinig import en er is nog een bonnenboekje voor bijvoorbeeld bonen en rijst. Vlees, vis en groente is duur en niet bij elke gelegenheid te krijgen. De Cubanen zijn hieraan gewend, maar ik had als reiziger soms het gevoel cold turkey te gaan. Snacks zoals zoutjes, koekjes, nootjes en snoepjes zijn heel lastig te krijgen: soms zag ik wel een pakketje in de etalage, maar in de winkel zelf was er geen voorraad.

Staatsgerunde restaurants

In Cuba zijn staatsgerunde restaurants met helaas een vrij eentonig menu: rijst met bonen, groenten (tomaat, komkommer) en vlees of vis. Wat opvallend is, is dat kreeft in Cuba dezelfde prijs heeft als kip of garnalen. Zo stond kreeft ineens bij mijn dagelijkse hap, iets wat ik in Nederland toch niet kan zeggen. De passie van de medewerkers van staatsgerunde restaurants is niet van hun gezicht af te lezen. Ik had vaak het idee dat de mensen die hier werken niet erg gemotiveerd zijn. Je gaat naar deze restaurants dan ook niet voor de sfeer of service, wel voor een stevige maaltijd.

Casas particulares

Is een staatsrestaurant niet aan jou besteed? Loop dan binnen bij een casa particular. Dit is een bed&breakfast waar je ook voor diner terecht kan. De gastvrouw van een casa particular kookt vaak met passie. Het menu komt overeen met dat van een staatsrestaurant, maar het verschil in kwaliteit is groot. Bij een casa particular proef je vaak de liefde. Ook kookt men daar regelmatig met net wat andere soorten groente en is er fruit als toetje.

Paladares

Last but not least: de paladares. Cubanen die in hun huis enkele tafels hebben staan en koken voor toeristen. Vaak is dit hun voornaamste of enige inkomstenbron en de service is dan ook goed. In paladares heb je soms het geluk geïmporteerde producten te vinden en af en toe een wijntje.

Het was soms even zoeken totdat ik pasta of frietjes op de menukaart zag, maar onmogelijk in Cuba is het zeker niet. Ik heb zo tijdens mijn reis afwisselend gegeten en dit zorgde ervoor dat ik zelfs het gemis aan snacks soms vergat. De volgende keer dat ik naar Cuba ga, bewaar ik zeker wat ruimte in mijn backpack voor Hollandse toppers. Daarmee is mijn culinaire ervaring in Cuba compleet.